Η ΠΟΑΣΥ δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της (poasy.gr) με το παρακάτω εισαγωγικό κείμενο τις απαντήσεις του Προέδρου Π.Ο.ΑΣ.Υ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Χρήστου στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής για το Νομοσχέδιο της αναδιοργάνωσης της ΕΛ.ΑΣ.
"Συνεχιζομένης της προσπάθειάς μας για την ουσιαστική μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας κι ενώ είναι σε εξέλιξη η επεξεργασία των διατάξεων του σ.ν. «Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας και άλλες διατάξεις», ενόψει της συζήτησής του και πάλι στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής την προσεχή Δευτέρα, 24 Φεβρουαρίου 2014, δημοσιοποιούμε την παρέμβαση του προέδρου της ΠΟΑΣΥ κατά την ακρόαση των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών φορέων, την 17/2/2014":
Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου 2014
Απαντήσεις Προέδρου Π.Ο.ΑΣ.Υ. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Χρήστου στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης
Κύριε Πρόεδρε,
Κύριε Υπουργέ,
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,
Θα ξεκινήσω με το βασικό ερώτημα που αφορά τη δημοκρατική διαδικασία του διαλόγου.
Το παραδέχεται και ο κ. Υπουργός ότι είχαν ζητηθεί οι έγγραφες απόψεις μας και από μέρους του ότι «έχουν σταθμιστεί», που για μας σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη. Να είμαστε ξεκάθαροι. Δυο επιστημονικές μελέτες παραδώσαμε. Σύσταση επιτροπής ζητούσαμε και μας απαντούσαν, ακόμα και ο σημερινός Αρχηγός πριν από δυο μήνες στο συνέδριό μας ότι δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή μας στις υπηρεσιακές ομάδες εργασίας και στις επιτροπές. Και ότι είναι αρκετή η δι’ αλληλογραφίας κατάθεση των απόψεών μας και των θέσεών μας με επωδό «Η συμμετοχή ποτέ δεν αποκλείστηκε, αλλά δεν μπορεί κάθε φορά που θα γίνει ένα προσχέδιο να συμμετέχετε, διότι ξεκινάμε από ένα πρόπλασμα».
Αυτή ήταν η απάντηση στους συνέδρους που ρωτούσαν γιατί δεν υπογράφεται η σύσταση μιας ομάδας εργασίας.
Αυτή είναι η πάγια αντίληψη της Ηγεσίας και αυτήν πρέπει να αλλάξουμε. Διότι με τους ερασιτεχνισμούς και τις αποσπασματικές λύσεις οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση.
Και πολύ σωστά έθεσε το θέμα η κ. Χρυσοβελώνη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, όταν ζήτησε διευκρινίσεις για τη δήλωση του κ. Υπουργού, που είχε πει ότι βασίστηκαν σε μια μελέτη του ΚΕΜΕΑ. Εμείς δεν γνωρίζουμε την ύπαρξη καμίας τέτοιας Μελέτης και αμφιβάλλουμε στο βαθμό που υπάρχει κάτι, αν πρόκειται και για μελέτη. Μπορεί να συντάχθηκε ένα υπηρεσιακό κείμενο με απόψεις κάποιων, αλλά αυτό δεν αποτελεί επιστημονικό κείμενο με τεκμηριωμένες θέσεις επιχειρήματα, τα υπέρ και τα κατά της μιας ή της άλλης τροποποίησης των ισχυόντων.
Έπειτα, ενώ ο ίδιος ο κ. Υπουργός λέει ότι «δεν υπάρχει ο οποιοσδήποτε ο οποίος να θεωρεί ότι γνωρίζει την εξ αποκαλύψεως αλήθεια», την ίδια ώρα επιχειρείται εγκλωβισμός με την επιμονή να ψηφιστεί αυτό το σχέδιο νόμου τόσο γρήγορα, παρασέρνοντας και εσάς τους βουλευτές σε μια απόφαση που δεν θα σημαδέψει τη ζωή μόνο των ενστόλων, αλλά και εσάς των ίδιων και του συνόλου των συμπολιτών μας.
Η κ. Χρυσοβελώνη έθεσε επίσης πολύ εύστοχα το θέμα των κανονιστικών πράξεων. Μια καλή νομοθέτηση, είπε, προϋποθέτει την ύπαρξη των προεδρικών διαταγμάτων και των άλλων πράξεων που απαιτούνται για να γίνεται απολύτως κατανοητό το πνεύμα και το γράμμα του νομοθετήματος. Το είχε πει πράγματι σε συνέντευξή του ο κ. Υπουργός, και μας είχε καθησυχάσει τότε. Τώρα αιφνιδιαζόμαστε και αντιδρούμε.
Αναγκαστήκαμε προχθές και απευθυνθήκαμε στον Πρωθυπουργό της χώρας, στον κ. Σαμαρά, αλλά και στον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον κ. Βενιζέλο διότι δεν κατανοούμε αυτή τη σπουδή και την εμμονή να ψηφιστεί τώρα η αναδιοργάνωση της αστυνομίας, όταν τα άλλα θέματα που προωθούνται π.χ. της πυροσβεστικής, ήταν σε διαβούλευση από πρόπερσι. Ας προχωρήσει με ό,τι θετικό υπάρχει για τις συμπληρωματικές διατάξεις και του Υπουργείου και ας δοθεί χρόνος για μια ουσιαστική μελέτη και συζήτηση για την αστυνομική μεταρρύθμιση.
Να απαντήσω τώρα στον κ. Πανούση, το βουλευτή της ΔΗΜΑΡ.
Ο κ. Πανούσης έθεσε πολλά ζητήματα, κωδικοποιημένα, που αποτελούν κατ’ εμάς το πλαίσιο μέσα στο οποίο έπρεπε να κινείται ξεκάθαρα το νομοσχέδιο, ώστε να δίνει κατεύθυνση και να μην συνεχίζεται αυτή η θολούρα που υπάρχει αναφορικά και με τον χαρακτήρα και με την αποτελεσματικότητα των αστυνομικών υπηρεσιών.
Αποστρατιωτικοποίηση. Δεν γίνεται. Εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η σύγχυση αν είμαστε στρατιωτικοί ή αστυνομικοί υπάλληλοι σε ένα ένοπλο σώμα η λειτουργία του οποίου διέπεται από ειδικούς νόμους. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά κάπου στην εισηγητική έκθεση αναφέρουν ότι είμαστε «στρατιωτικοί υπάλληλοι»! (Εισηγητική έκθεση σελ. 26 άρθρο 47). Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Βλέπουμε ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια τάση που συγχέει το ρόλο της αστυνομίας και το ρόλο του στρατού. Τιμούμε και σεβόμαστε τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά οποιαδήποτε εμπλοκή στα θέματα της εκπαίδευσής μας, όπως αναφέρεται αόριστα στο νομοσχέδιο μας βρίσκει αντίθετους. Άλλο ο στρατός που καταστρέφει τον εχθρό ακόμα και με ανορθόδοξα μέσα και άλλο η αστυνομία που εφαρμόζει το νόμο συντεταγμένα και ελεγχόμενα.
Ανωτατοποίηση της εκπαίδευσης. Η απάντηση έρχεται σε συνέχεια των προηγουμένων. Είναι διακαής μας πόθος. Στα λόγια όλοι το θέλουν. Στην πράξη ούτε και με αυτό το νομοθέτημα κατοχυρώνεται. Δεν αναφέρει ρητά ότι η Σχολή Αστυφυλάκων ανήκει στην κατηγορία ΤΕ, ενώ δεν γίνεται μνεία σε ποια κατηγορία θα απογράφεται ο αστυνομικός, σε Τ.Ε. ή Δ.Ε.; Το θέμα είναι όμως ευρύτερο, αφορά τη λειτουργία της Αστυνομικής Ακαδημίας, τη διάρκεια και το περιεχόμενο των σπουδών, το διδακτικό προσωπικό και πολλά άλλα.
Αναβάθμιση της αστυνομίας, αλλαγή στάτους, όσον αφορά τους αστυνομικούς ως εργαζόμενους και τις παραστάσεις που σχηματίζει γι’ αυτούς η κοινωνία κυρίως μέσω των ΜΜΕ. Δυστυχώς η επικοινωνιακή πολιτική των Ηγεσιών έχει οικοδομηθεί όχι στη βάση της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, που ελέγχει την εξουσία και θεωρεί την πληροφόρηση κοινωνικό αγαθό, αλλά στη βάση της εμπορευματοποίησης των πάντων.
Ασφαλής άσκηση καθηκόντων. Εννοείται ότι η ανασφάλεια που νιώθουν οι αστυνομικοί, λόγω και της αναζωπύρωσης της τρομοκρατίας, έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι περικοπές που έχουμε υποστεί μας οδηγούν στην φτωχοποίηση και στην εξαθλίωση, πολλά θύματα εν ώρα υπηρεσίας, πολύ περισσότερα τροχαία δυστυχήματα και πολλές αυτοκτονίες.
Ανεπηρέαστη λειτουργία της αστυνομίας, σχέσεις πολιτικής και φυσικής ηγεσίας. Είναι η πιο αμαρτωλή ιστορία. Σας θυμίζω τις ατέρμωνες συζητήσεις στο παρελθόν για την κατάργηση της θέσης του κομματικού γενικού γραμματέα του Υπουργείου, για την ίδρυση Αρχηγείου, που τώρα καταργείται, για την αποκομματικοποίηση της αστυνομίας κλπ. Δυστυχώς, γενιές ολόκληρες ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών έχουν γαλουχηθεί μέσα στη μήτρα της εξάρτησης από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Αναδιοργάνωση Υπηρεσιών. Αποδιοργάνωση γίνεται και όχι μεταρρύθμιση που ζητάμε εμείς. Και για να προσδιορίσω το ζητούμενο, είναι αυτό που έθιξε ο κ. Πανούσης. Πέρα δηλαδή από το όποιο οργανωτικό σχήμα, να καθοριστεί ο προσανατολισμός και τα όρια της αστυνομικής εξουσίας, το αστυνομικό δίκαιο στις σύγχρονες συνθήκες. Πώς επιλέγεται η Ηγεσία, πώς αξιολογείται το προσωπικό κλπ. Έχουμε κάνει σχετικές προτάσεις που δεν λήφθηκαν υπόψη. Ποια είναι τα όρια της δημόσιας αστυνομικής αρχής στους τομείς της δημόσιας και κρατικής ασφάλειας, της τροχαίας και της τάξης, της κοινοτικής αστυνόμευσης και της επιστημονικής αστυνόμευσης. Χωρίς επιστημονική υποστήριξη το έγκλημα δεν καταπολεμάτε. Χωρίς εκδημοκρατισμό των λειτουργιών και κατοχύρωση των συνταγματικών δικαιωμάτων των αστυνομικών, δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος στην προσέγγιση των πολιτών από τη σκοπιά της κοινωνίας. Χωρίς κοινοτική – κοινωνική υποστήριξη, οι σχέσεις της αστυνομίας με τους πολίτες θα εξακολουθήσουν να είναι προβληματικές.
Αυτοκάθαρση. Αυτός ο όρος δεν μας εκφράζει διότι εμπεριέχει το στοιχείο της εσωστρέφειας. Όσο καλά κι αν λειτουργούν τα πειθαρχικά συμβούλια και οι Εσωτερικές Υποθέσεις, πάντα θα υπάρχει η καχυποψία. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει κοινωνικός έλεγχος κι εδώ, πέρα από τη δική μας συμμετοχή. Η συμμετοχή του Συνηγόρου του Πολίτη στο Γραφείο Αντιμετώπισης Αυθαιρεσίας είναι θετικό βήμα, άλλωστε η θεσμοθέτησή του, δική μας πρόταση ήταν.
Ανεξάρτητος, δημοκρατικός έλεγχος, Διακομματική Επιτροπή, Συμβούλιο Αντεγκληματικής Πολιτικής. Αυτά τα καίρια ζητήματα θα έπρεπε επίσης να προτάσσονται και να θεσμοθετούνται με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου. Δεν έχω χρόνο να τα αναλύσω. Λακωνικά επισημαίνω μόνο ότι ακόμα και ο υφιστάμενος κοινοβουλευτικός έλεγχος πάσχει. Το υπουργείο απαντά με στερεότυπες απαντήσεις σε ερωτήσεις βουλευτών για τα προβλήματά μας, δεν υπάρχει λογοδοσία, δεν υπάρχει μέτρηση αποτελεσματικότητας υπηρεσιών, δεν υπάρχει σωστή αξιολόγηση κλπ. Η αντεγκληματική πολιτική εξακολουθεί να είναι αποτέλεσμα εσωτερικών αποφάσεων, εντός του Αρχηγείου δηλαδή, και όχι αποτέλεσμα ευρύτερης διεργασίας. Αν λειτουργούσε αυτό το συμβούλιο, θα είχαν δοθεί απαντήσεις πολύ νωρίς και όχι να ζητάμε από τον Άρειο Πάγο εκ των υστέρων να αποφανθεί αν και τι είναι εγκληματική οργάνωση. Έπρεπε να σημειωθούν φόνοι συμπολιτών μας για να αφυπνιστούμε;
Αμιγώς καθήκοντα. Εννοείται ότι συνεχίζεται ο αχταρμάς. Ενώ το νομοσχέδιο στοχεύει όπως λέγεται στην εξειδίκευση των αστυνομικών, έρχεται η Δημοτική Αστυνομία, έρχεται η παράταση της εμπλοκής μας στη φύλαξη των φυλακών και στις μεταγωγές. Πρέπει να ξεκαθαρίσει ο χαρακτήρας μας ως Γενικών Καθηκόντων Ανακριτικοί Υπάλληλοι ή ως τι; Θα συνεχίζουν να βγάζουν οι σχολές προσωπικό ειδικών κατηγοριών ταχύρρυθμης εκπαίδευσης ή ανακριτικούς υπαλλήλους; Τι θα γίνει με τη δικαστική αστυνομία; Τι θα γίνει με το Λιμενικό Σώμα; Θα υπάρξει επιτέλους μια ξεκάθαρη πολιτική από ένα Υπουργείο που θα ασχολείται μακροπρόθεσμα με το ενιαίο δόγμα ασφαλείας; Διότι εδώ τίθεται και ένα άλλο ζήτημα. Αν υποθέσουμε ότι αύριο μεθαύριο υπάρξει κυβερνητική αλλαγή αυτά που θεσμοθετούνται σήμερα θα αλλάξουν, αν ερμηνεύουμε σωστά τις θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της αξιωματικής; Ίσως τον πρώτο λόγο να τον έχει πάλι το υπουργείο Εσωτερικών όπως συνέβαινε παλιότερα. Γι’ αυτό επισημαίνουμε ότι απαιτείται διάλογος και διακομματική συνεννόηση.
Ο βουλευτής του ΚΚΕ ο κ. Κατσιώτης το έθεσε βέβαια αλλιώς το θέμα. Μας ρώτησε για τον προσανατολισμό της Αστυνομίας κι αν θεωρούμε ότι είναι στραμμένη στον εσωτερικό εχθρό, τον εχθρό λαό.
Δυστυχώς, επί χρόνια η αστυνομία με το βάρος που κουβαλά και από το παρελθόν, αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Η υπερβολική συσσώρευση αστυνομικών δυνάμεων με αφορμή συγκεντρώσεις, ακόμα και ολιγομελών ομάδων, δίνει την αίσθηση της αστυνομοκρατίας. Εμείς είμαστε κάθετα αντίθετοι στη χρησιμοποίηση της αστυνομίας ως κατασταλτικού μηχανισμού στους διεκδικητικούς αγώνες των άλλων εργαζομένων. Έπειτα δεν πρέπει να είναι επιτρεπτό η εμπλοκή της αστυνομίας σε καθετί που δεν μπορεί να φέρει σε πέρας άλλος φορέας του δημοσίου. Όσο για τις υπηρεσίες Ασφαλείας και το έγγραφο που είδε το φως της δημοσιότητας για τους μαθητές στο Κερατσίνι, που ανέφερε ο κ. Τσουκαλάς από το ΣΥΡΙΖΑ, εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Η αστυνομία πρέπει να εφαρμόζει το νόμο. Εφόσον προβλέπεται αυτό, είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί και να ελέγχεται φυσικά, όταν αυθαιρετεί. Να έχει το θάρρος να παραδέχεται τα λάθη της. Έχουμε πει ότι οι επιχειρησιακές αστοχίες πρέπει να διδάσκονται στις σχολές και όχι να κουκουλώνονται οι ευθύνες.
Εμείς γι’ αυτό ακριβώς έχουμε ζητήσει να απαντηθεί το ερώτημα τι αστυνομία θέλουμε. Πριν από το 2008, όταν πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ ήταν ο κ. Κυριαζίδης, για πρώτη φορά χρησιμοποιήσαμε αυτή τη φράση που έχει γίνει κλισέ πλέον, και τη διαβάζουμε και σε έγκριτες εφημερίδες, κάθε φορά που ξεσπά μια αστυνομική κρίση. Μετά βέβαια όλοι το λησμονούν με αποτέλεσμα να οξύνεται και να ανακυκλώνεται το ίδιο πρόβλημα. Επειδή όμως εδώ διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές, πρέπει επιτέλους να λειτουργήσουμε υπεύθυνα και σοβαρά και όχι υπό την πίεση του χρόνου. Και εμείς οι συνδικαλιστές διότι δεν μπορεί να λέμε άλλα τη μια κι άλλα την άλλη. Τα κόμματα της αριστεράς και το ΠΑΣΟΚ στήριξαν την συνδικαλιστική μας δράση από τη δεκαετία του 80 και σήμερα αντιμετωπίζουμε, περιέργως, ξανά διώξεις. Αύριο το πρωί θα είμαι στη Θεσσαλονίκη για να καταθέσω ως μάρτυρας στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, όπου παραπέμφθηκε η πρόεδρος του πρωτοβάθμιου σωματείου της Ροδόπης καίτοι από το Πρωτοβάθμιο είχε αθωωθεί παμψηφεί. Για το γνωστό θέμα των αστυνομικών σχολών που έχουν μετατραπεί σε φυλακές.
Να αναφερθώ και στα ερωτήματα που έθεσε η κ. Κατριβάνου του ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από το πώς αντιμετωπίζει η αστυνομία τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ελλείψει κοινωνικού κράτους, τους παράνομους μετανάστες, τη ρατσιστική βία και τις διαδικασίες ασύλου.
Οι συνάδελφοί μου στην συντριπτική τους πλειοψηφία αντιμετωπίζουν με ευαισθησία και κατανόηση των ζητήματα των αλλοδαπών, αλλά και των συμπολιτών μας, όπως τους τοξικομανείς που ρέπουν προς την παραβατικότητα. Ενεργούν στο πλαίσιο εντολών και είναι γνωστές οι θέσεις και τα αιτήματά μας για να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης των αλλοδαπών και άλλων κρατουμένων. Να αντιμετωπίζονται οι χρήστες ως άρρωστα άτομα και όχι ως εγκληματίες κλπ.
Έχουμε καταδικάσει κρούσματα ρατσιστικής βίας και έχουμε επίσης ζητήσει τα θέματα αυτά να αποτελούν αντικείμενο εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης. Να μην σας διαφεύγει όμως ότι και ο αστυνομικός αντιμετωπίζεται ρατσιστικά με γενικεύσεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.
Για τις διαδικασίες ασύλου, η θέση μας είναι ότι πρέπει να υπάρξει αποαστυνομικοποίηση. Είναι διακριτός ο ρόλος της αστυνομίας.
Τέλος, ο κ. Λοβέρδος, ο πρώην υπουργός μας ρώτησε αν είναι λειτουργική η προτεινόμενη αναδιοργάνωση. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι είναι αλλά δεν έχει παρουσιάσει ούτε μία τεχνική έκθεση που να το τεκμηριώνει. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι λειτουργική διότι δεν παρέχει εγγυήσεις, είναι πειραματισμοί, αναδιαρθρώσεις εντελώς με εμπειρικά κριτήρια.
Το νομοσχέδιο αυτό, δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τον τίτλο του. Τροποποιεί απλά και μόνο τη διοικητική δομή της ιεραρχίας, καταργώντας το Αρχηγείο, τις Αστυνομικές Διευθύνσεις των νομών, που συνιστούν τον πυρήνα της αστυνομικής λειτουργίας. Επίσης, με τον διαχωρισμό υφισταμένων Κλάδων και τη σύσταση αντίστοιχων παράλληλων υπηρεσιών με μοναδικό σημείο συνάντησης τον Αρχηγό του Σώματος, θα δημιουργηθούν τρεις (3) ανεξάρτητες αστυνομίες μέσα στην ίδια την αστυνομία, αν όχι πέντε (5).
Κλείνοντας, θα πω αυτό που αναφέρουμε και στην επιστολή μας προς τον κ. Πρωθυπουργό.
«Να κατανοήσετε τις ειλικρινείς μας ενστάσεις, να συμμεριστείτε την αγωνία μας και να σταθείτε αρωγοί στην προσπάθειά μας για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση σε εύθετο χρόνο, μακριά από πειραματισμούς που έχουμε βιώσει όλοι στο πετσί μας και που δυστυχώς κάποιοι τους έχουν πληρώσει με την ίδια τους τη ζωή».
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Μην ψηφίσετε κάτι το οποίο εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής. Αυτό φυσικά το γνωρίζουν καλύτερα και οι κ.κ. βουλευτές που έχουν υπηρετήσει και προέρχονται από το σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Μην επιτρέψετε στους εαυτούς σας να ψηφίσετε κάτι για την αποτελεσματικότητα του οποίου δεν είστε πεπεισμένοι. Μην ψηφίζετε πράγματα για τα οποία δεν γνωρίζετε τί αναστάτωση και τί επιπτώσεις έχουν στις ζωές εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Σας ευχαριστώ.
http://www.poasy.gr/web/index.php?option=com_content&view=article&id=1674
