Γιατί τόσες απώλειες ζωής στην Ελληνική Αστυνομία;

Δημοσιευμένο στο : http://www.poasy.gr

Τρίτη, 10 Δεκέμβριος 2013

Άρθρο του Ευάγγελου Στεργιούλη -Διδάκτωρος Κοινωνιολογίας Ταξίαρχου ε.α. της ΕΛ.ΑΣ (email: evaste@otenet.gr )
Δημοσιευμένο στο poasy.gr (Στη μνήμη του αδικοχαμένου συναδέλφου Κωστένη Ηλία)

Τον τελευταίο καιρό, η αστυνομική οικογένεια δεν σταματά να θρηνεί τον ένα μετά τον άλλο άδικο χαμό ανθρώπων που επέλεξαν ως επάγγελμα να γίνουν αστυνομικοί, αλλά και να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία. Κατά παράδοξο τρόπο, όμως, ενώ σε όλες τις σύγχρονες αστυνομίες οι θάνατοι αστυνομικών σε ένοπλες συγκρούσεις περιορίζονται ή μειώνονται αισθητά, στην ΕΛ.ΑΣ τελευταία συμβαίνει το αντίθετο.
Για παράδειγμα, εντύπωση προκαλούν τα συγκεντρωτικά στατιστικά στοιχεία στις ΗΠΑ που καταδεικνύουν αισθητή μείωση θανάτων των αστυνομικών τα τελευταία δύο χρόνια.

USA Preliminary 2013 Law Enforcement Officer Fatalities

	2013	2012	%
Total Fatalities	96	109	-12%
Firearms-related	28	41	-32%
Traffic-related	39	45	-13%
December 9, 2013 to December 9, 2012.
Πηγή: http://www.nleomf.org/facts/officer-fatalities-data/

Επίσης, στις πρόσφατες στατιστικές της Αγγλίας και Ουαλίας, για πρώτη φορά δεν αναφέρεται καμία απώλεια ζωής σε ένοπλη σύγκρουση αστυνομίας και κακοποιών, ενώ ο υψηλότερος αριθμός τέτοιων απωλειών ζωής ήταν 5 το 2006 και 2008. (Statistics for England and Wales. Deaths during or following police contact 2012-2013: For the first time since 2004/05.....this year no fatal police shootings have been reported. Over the nine-year reporting period the highest number of deaths as a result of police shootings was five in 2005/06 and 2007/08.
Πηγή: http://www.ipcc.gov.uk/sites/default/files/Documents/research_stats/Deaths_Report2012-13.pdf ).

Γιατί, λοιπόν, τόσο υψηλός φόρος αίματος της ΕΛ.ΑΣ στο βωμό της εγκληματικότητας; Η απάντηση ότι το αστυνομικό επάγγελμα περικλείει τον κίνδυνο της απώλειας ζωής, που συλλήβδην δίνεται στο εν λόγω ερώτημα ή υπονοείται ως επί το πλείστον, σαφώς και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ενώ συγχρόνως αδικεί κατάφωρα τον Έλληνα αστυνομικό που παρόλες τις αντίξοες συνθήκες εργασίας και της οικονομικής του εξαθλίωσης, συνεχίζει με αυταπάρνηση να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τις υπηρεσίες του.

Ωστόσο, σε μία σύγχρονη αστυνομία, μια τέτοια κατάσταση θα αποτελούσε άμεσα αντικείμενο ενδελεχούς επιστημονικής έρευνας. Στην ΕΛ.ΑΣ., δυστυχώς, δεν υφίσταται ένα τέτοιο ζήτημα καθόσον η επιστημονική έρευνα ούτε προωθείται ούτε ευνοείται, αντίθετα θεωρείται ότι δημιουργεί προβλήματα στις δομές της ιεραρχίας και παράλληλα διαταράσσει εσωτερικές ισορροπίες.

Παρά ταύτα, υπάρχει απάντηση στο ερώτημα και η Ελληνική πολιτεία έχει σαφή επίγνωση των αιτίων και αιτιατών που διαμόρφωσαν μια τέτοια ολέθρια και τραγική κατάσταση απωλειών ζωής στης ΕΛ.ΑΣ.

Αρχικά, η στελέχωση των υπηρεσιών κρούσης (ομάδες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, ΖΗΤΑ, Συνοριοφύλακες κλπ) μιας σύγχρονης αστυνομίας που, ως εκ της φύσεώς τους, περικλείουν τον κίνδυνο ζωής, γίνεται πάντοτε μετά από εθελούσια εκδήλωση συμμετοχής και όχι με συνοπτικές διαδικασίες τύπου «εκόντες άκοντες». Ακολουθούν εν συνεχεία ψυχολογικές δοκιμασίες και αυστηρές διαδικασίες ελέγχου ως προς την πληρότητα συγκεκριμένων κριτηρίων και προϋποθέσεων. Ακολουθείται αυτή η διαδικασία στην ΕΛ.ΑΣ;

Η εκπαίδευση, θεωρητική και πρακτική, έπεται ως μία εκ των ουκ άνευ προϋποθέσεων, προκειμένου οι επιλεχθέντες να στελεχώσουν αρχικά αλλά και να συνεχίζουν να στελεχώνουν την υπηρεσία αιχμής. Δυστυχώς και στην προκειμένη περίπτωση το νόημα της εκπαίδευσης στην ΕΛ.ΑΣ. περιορίζεται σε μία αρχική και λίαν συνοπτική χρονική περίοδο (ημερών), αγνοώντας ότι η εκπαίδευση του προσωπικού υπηρεσιών αιχμής είναι διαρκής και αναπροσαρμόζεται αναλόγως των τάσεων και των εξελίξεων που επικρατούν.

Ακολούθως, ανακύπτει το τεράστιας σημασίας ζήτημα του εξοπλισμού του προσωπικού υπηρεσιών αιχμής. Είναι αδιανόητο να αποστέλλονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, εκόντες άκοντες, νέοι άνθρωποι χωρίς την απαραίτητη εκπαίδευση και χωρίς τον απολύτως αναγκαίο εξοπλισμό. Τι συμβαίνει σήμερα στην ΕΛ.ΑΣ.; Ο αστυνομικός προσπαθεί από τον πενιχρό μισθό του να αγοράσει ένα αξιόπιστο όπλο, ένα ασφαλή κράνος, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας, σφαίρες και ούτω καθεξής...

Πρόκειται, εν ολίγοις, για μία οδυνηρή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ΕΛ.ΑΣ., η οποία δυστυχώς τα τελευταία δυο χρόνια επιδεινώθηκε επικίνδυνα λόγω της οικονομικής κρίσης. Στις άκρως επικίνδυνες συνθήκες εργασίας του αστυνομικού, η Πολιτεία ήλθε να προσθέσει και την οικονομική του εξαθλίωση.

Πώς να ανταπεξέλθει ο Έλληνας αστυνομικός σε αυτή την τραγική και ολέθρια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί;

Με τι ψυχολογία και με τι κουράγιο να προσπαθήσει να ανταπεξέλθει στο δύσκολο έργο του;

Πώς να αφοσιωθεί στην εκτέλεση του καθήκοντος όταν η σκέψη του βρίσκεται συνεχώς στην συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική του κατάσταση, με αποτέλεσμα η καθημερινή στοιχειώδη διαβίωση της οικογενείας του να είναι, εδώ και πολύ καιρό, ιδιαίτερα προβληματική;

Η Ελληνική Πολιτεία γνωρίζει. Ας επανορθώσει.

(Στη μνήμη του αδικοχαμένου συναδέλφου Κωστένη Ηλία