Αθήνα 1 Φεβρουαρίου 2012
Αρ. Πρωτ.:200/2/76 β
Αρ. Πρωτ.:200/2/76 β
Προς: Τις Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις
«Χειροπέδες» σ' αυτούς που παίζουν με τη ζωή μας!
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει, η Ομοσπονδία μας κατά την πρώτη συνεδρίαση του Διοικητικού της Συμβουλίου προχώρησε στη λήψη της ιστορικής απόφασης να προτείνει στα πολιτικά κόμματα της χώρας την τροποποίηση του Συντάγματος ώστε και εμείς ως σκληρά εργαζόμενοι ένστολοι πολίτες να απολαμβάνουμε το αναφαίρετο δικαίωμα της απεργίας, γεγονός που μας στέρησε ο συνταγματικός νομοθέτης το 1975 λόγω των γνωστών για την εποχή εκείνη προβλημάτων.
Σήμερα, όμως, μετά από 36 ολόκληρα χρόνια και αφού έχουμε πια κατακτήσει το δικαίωμα του συνδικαλιζέσθαι, λαμβάνοντας υπόψη μας και τη συνδικαλιστική μας διαδρομή τα προηγούμενα χρόνια, από το 1988 όταν ιδρύσαμε τα πρώτα σωματεία, μέχρι σήμερα, είναι φανερό ότι επιβάλλεται η κλιμάκωση των μορφών διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, με στόχο την άσκηση της μεγαλύτερης δυνατής πίεσης προς τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, πέρα από τις καταλυτικές επιπτώσεις στη ζωή όλων μας, ανέδειξε, ως γνωστόν, και τις δυσλειτουργίες των θεσμών της χώρας μας, που επιτακτικά πλέον αναζητούν τις δυνάμεις εκείνες που είναι ικανές να αγωνιστούν για τη διατήρηση ζωντανής της ελπίδας για ζωή στην πατρίδα μας. Το συνδικαλιστικό μας κίνημα καλείται σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων απαιτώντας από την πολιτεία να του διασφαλίσει τα απαιτούμενα «όπλα» για την διασφάλιση των συμφερόντων όλων των αστυνομικών υπαλλήλων και βεβαίως τη ομαλή λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία συνθλίβεται στις συμπληγάδες των τροϊκανών και των εγχώριων υποστηρικτών τους, χωρίς να βρίσκει τις απαιτούμενες αντιστάσεις σε επίπεδο ηγεσίας και άλλων φορέων.
Επειδή η συνταγματική μεταρρύθμιση, είναι μια χρονοβόρα διαδικασία -αν και τίποτε δεν αποκλείεται με τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού- όπως ήδη γνωρίζετε, το πρόσφατο Διοικητικό Συμβούλιο ασχολήθηκε και με την κλιμάκωση του συνδικαλιστικού μας αγώνα, εξετάζοντας κατ' αρχήν το μέσο της «Λευκής Απεργίας», που σημαίνει, μεταξύ άλλων, αυστηρή τήρηση των κανονισμών εργασίας και των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, αποχή από δευτερεύουσας σημασίας αρμοδιότητες (πάρεργα), αυστηρή τήρηση του ωραρίου εργασίας κλπ.
Έχοντας εξαντλήσει όλα τα περιθώρια υπομονής και καλής διάθεσης, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε άμεσα στην ακατανόητη ολιγωρία και αδιαφορία της πολιτείας μπροστά στα φλέγοντα ζητήματα που ζητούν επιτακτικά τη λήψη καίριων αποφάσεων και νομοθετικών πρωτοβουλιών (αναγνώριση του επαγγέλματος ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού, αναγνώριση - αναβάθμιση της Σχολής Αστυφυλάκων σε επίπεδο Τ.Ε.,. βαθμολογική εξέλιξη Ανθυπαστυνόμων, άρση «παγώματος» μισθολογικών προαγωγών και του χρονοεπιδόματος για τα Σώματα Ασφαλείας, αναγνώριση ως χρόνου πραγματικής υπηρεσίας του χρόνου που μεσολάβησε από την κατάταξη έως τον διορισμό αστυνομικού προσωπικού, μη εφαρμογή αυτόφωρης διαδικασίας, εξαίρεση καταβολής παραβόλου, οδοιπορικά έξοδα παρελθόντων ετών, εκπροσώπηση στο Μ.Τ.Σ.). Η μη ουσιαστική εφαρμογή του Κώδικα Μεταθέσεων και το τσαλαπάτημα του δικαιώματος του συναδέλφου να διευκολύνεται στο να ζει με την οικογένειά του αποτελούν άλλη μια πρόκληση που δικαιολογεί την απόφασή μας να μην επιτρέψουμε καμιά άλλη ανοχή στην υπονόμευση της αξιοπρέπειάς μας. Aγωνιζόμαστε για να μην περάσει ο εκφυλισμός του Κώδικα Μεταθέσεων όπως για άλλη μια φορά γίνεται φέτος με τις «κλειστές πόρτες» προς τον τόπο συμφερόντων των ενδιαφερομένων.
Σήμερα, όμως, μετά από 36 ολόκληρα χρόνια και αφού έχουμε πια κατακτήσει το δικαίωμα του συνδικαλιζέσθαι, λαμβάνοντας υπόψη μας και τη συνδικαλιστική μας διαδρομή τα προηγούμενα χρόνια, από το 1988 όταν ιδρύσαμε τα πρώτα σωματεία, μέχρι σήμερα, είναι φανερό ότι επιβάλλεται η κλιμάκωση των μορφών διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, με στόχο την άσκηση της μεγαλύτερης δυνατής πίεσης προς τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, πέρα από τις καταλυτικές επιπτώσεις στη ζωή όλων μας, ανέδειξε, ως γνωστόν, και τις δυσλειτουργίες των θεσμών της χώρας μας, που επιτακτικά πλέον αναζητούν τις δυνάμεις εκείνες που είναι ικανές να αγωνιστούν για τη διατήρηση ζωντανής της ελπίδας για ζωή στην πατρίδα μας. Το συνδικαλιστικό μας κίνημα καλείται σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων απαιτώντας από την πολιτεία να του διασφαλίσει τα απαιτούμενα «όπλα» για την διασφάλιση των συμφερόντων όλων των αστυνομικών υπαλλήλων και βεβαίως τη ομαλή λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία συνθλίβεται στις συμπληγάδες των τροϊκανών και των εγχώριων υποστηρικτών τους, χωρίς να βρίσκει τις απαιτούμενες αντιστάσεις σε επίπεδο ηγεσίας και άλλων φορέων.
Επειδή η συνταγματική μεταρρύθμιση, είναι μια χρονοβόρα διαδικασία -αν και τίποτε δεν αποκλείεται με τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού- όπως ήδη γνωρίζετε, το πρόσφατο Διοικητικό Συμβούλιο ασχολήθηκε και με την κλιμάκωση του συνδικαλιστικού μας αγώνα, εξετάζοντας κατ' αρχήν το μέσο της «Λευκής Απεργίας», που σημαίνει, μεταξύ άλλων, αυστηρή τήρηση των κανονισμών εργασίας και των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, αποχή από δευτερεύουσας σημασίας αρμοδιότητες (πάρεργα), αυστηρή τήρηση του ωραρίου εργασίας κλπ.
Έχοντας εξαντλήσει όλα τα περιθώρια υπομονής και καλής διάθεσης, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε άμεσα στην ακατανόητη ολιγωρία και αδιαφορία της πολιτείας μπροστά στα φλέγοντα ζητήματα που ζητούν επιτακτικά τη λήψη καίριων αποφάσεων και νομοθετικών πρωτοβουλιών (αναγνώριση του επαγγέλματος ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού, αναγνώριση - αναβάθμιση της Σχολής Αστυφυλάκων σε επίπεδο Τ.Ε.,. βαθμολογική εξέλιξη Ανθυπαστυνόμων, άρση «παγώματος» μισθολογικών προαγωγών και του χρονοεπιδόματος για τα Σώματα Ασφαλείας, αναγνώριση ως χρόνου πραγματικής υπηρεσίας του χρόνου που μεσολάβησε από την κατάταξη έως τον διορισμό αστυνομικού προσωπικού, μη εφαρμογή αυτόφωρης διαδικασίας, εξαίρεση καταβολής παραβόλου, οδοιπορικά έξοδα παρελθόντων ετών, εκπροσώπηση στο Μ.Τ.Σ.). Η μη ουσιαστική εφαρμογή του Κώδικα Μεταθέσεων και το τσαλαπάτημα του δικαιώματος του συναδέλφου να διευκολύνεται στο να ζει με την οικογένειά του αποτελούν άλλη μια πρόκληση που δικαιολογεί την απόφασή μας να μην επιτρέψουμε καμιά άλλη ανοχή στην υπονόμευση της αξιοπρέπειάς μας. Aγωνιζόμαστε για να μην περάσει ο εκφυλισμός του Κώδικα Μεταθέσεων όπως για άλλη μια φορά γίνεται φέτος με τις «κλειστές πόρτες» προς τον τόπο συμφερόντων των ενδιαφερομένων.
Προς τούτο καλούμε να συμμετάσχετε δια του Προέδρου, Γενικού Γραμματέα των Ενώσεών σας και τουλάχιστον 2 (δύο) αντιπροσώπων των Ενώσεων ηπειρωτικής χώρας και 1 (ενός) της νησιωτικής, στο Διευρυμένο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας το οποίο θα πραγματοποιηθεί από την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012 και ώρα 16:30 έως και την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012 από ώρα 09.30 έως 15.00 στο Aμφιθέατρο της Γ.Α.Δ.Α. (Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173 - Αθήνα), προκειμένου να προγραμματίσουμε και να προετοιμάσουμε τις νέες δυναμικές μορφές κινητοποιήσεών μας, ανοίγοντας τη συζήτηση για την αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος αναφορικά με το δικαίωμα απεργίας των ενστόλων και θέτοντας σε εφαρμογή το νέο πλαίσιο δράσης, όπως επιβάλλουν οι συνθήκες εκτάκτου ανάγκης στις οποίες μας οδήγησαν τα μνημόνια και οι πολιτικές τους.
Εξυπακούεται ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της συνεδρίασης του Διευρυμένου Γενικού Συμβουλίου, την ωριμότητα και την αποφασιστικότητα που πρέπει να επιδειχθεί από όλους μας.
Εξυπακούεται ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα της συνεδρίασης του Διευρυμένου Γενικού Συμβουλίου, την ωριμότητα και την αποφασιστικότητα που πρέπει να επιδειχθεί από όλους μας.
Να μετατρέψουμε όλοι την οργή μας σε δράση!
Να βάλουμε «χειροπέδες» σ' αυτούς που παίζουν με τη ζωή μας!
Να βάλουμε «χειροπέδες» σ' αυτούς που παίζουν με τη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.